Amsterdam staat wereldwijd bekend om zijn historische schoonheid, liberale levensstijl en tolerante sfeer. Met 860.000 inwoners (minder dan 90.000 woonachtig in de binnenstad) ontving Amsterdam in 2017 8,3 miljoen hotelgasten en zoekt dringend naar manieren om zijn immense populariteit beter te managen. Zijn reputatie is geen toeval, maar het resultaat van de evolutie van Amsterdam van een klein stedelijk handelscentrum tot een prominente toeristische stad en bestemming, en die evolutie vormt de basis van dit hoofdstuk. Overbevolking is een van de kernproblemen van de stad en wordt niet alleen veroorzaakt door toeristen. De stad zelf breidt zich snel uit wat betreft het ontvangen van meer (tijdelijke) inwoners, forensen en Nederlandse dagjesmensen. In een dergelijke context houdt de (gepercipieerde) overbevolking duidelijk verband met stedelijke mobiliteitsproblemen en wordt deels veroorzaakt door toeristen en touringcars. Ook het aantal (e)bikes (elektronische fietsen), scooters en het ‘losse’ verkeersgedrag van de lokale bevolking zelf vergroten het probleem. Stedelijke vrijetijdslevensstijlen zijn de afgelopen decennia veranderd en hebben de druk op openbare ruimten en parken verergerd, wat heeft geleid tot overbevolking van (semi-)openbare ruimtes, meer zwerfafval en geluidsoverlast. In dit hoofdstuk wordt de term ‘overbevolking’ gebruikt in plaats van ‘overtoerisme’, omdat ik vind dat die de grondoorzaak in de Amsterdamse context beter weergeeft. Overbevolking wordt hier beschreven als het proces en de resultaten van een geïntensiveerd gebruik van de (semi-)openbare ruimte, die door meerdere belanghebbenden als verstorende krachten worden ervaren.